0 Παραμυθοσαλάτα!

  -Δεν θέλω να εργαστώ στο τυροκομείο, έχω άλλα όνειρα για τον εαυτό μου και θα…. 

 -Θα κάνεις ότι σου λέω μέχρι να φύγεις από το σπίτι μου και να ανεξαρτητοποιηθείς ,κατάλαβες?

 -Το σπίτι ΜΟΥ, τα λεφτά ΜΟΥ, το ένα ΜΟΥ το άλλο ΜΟΥ. Λοιπόν θα φύγω από το σπίτι ΣΟΥ και θα μ’αφήσεις στην ησυχία ΜΟΥ!

Και ξαφνικά ο 15χρονος άνοιξε την πόρτα και έφυγε χτυπώντας την όσο πιο δυνατά γινόταν.
  - Να! Τώρα τι κατάφερες? Είπε η κυρία Νικόλ μυξοκλαίγοντας! Τον εκνεύρισες και… και έφυγε.

  - Μη στενοχωριέσαι! Τον ξέρεις τον Τομ. Μόλις ξεθυμάνει θα γυρίσει. Εξάλλου τι θα κάνει έξω στον παγερό χειμώνα, σε ένα χωριό σαν την παραμυθούπολη?

  Ο Τομ κουκουλωμένος  με μια χοντρή  γούνα είχε πλαγιάσει σ’ένα ...
παγκάκι δίπλα στην λίμνη Φέρι-Τέιλ και σκεφτόταν τα δεκαπέντε χρόνια της ζωής του. Από πολύ μικρός ενώ τα άλλα παιδιά έπαιζαν, αυτός διάβαζε κρυφά από τον θείο του, του οποίου οι βλέψεις για τον ανιψιό του ήταν πολύ περιορισμένες. Ήθελε να τον κάνει διαχειριστή του τυροκομείου της οικογένειας. Τίποτε άλλο. Ενώ αντιθέτως η φαντασία του μικρού Τομ ήταν αχαλίνωτη. Το μυαλό του ταξίδευε πέρα από την χώρα που ζούσε, πέρα από την ασήμαντη κουκίδα του αχανούς σύμπαντος, τη Γη. Ήθελε να δημιουργήσει ζωή σε άλλον πλανήτη! Ήθελε το όνομά του να σκαλιστεί με μεγάλα και έντονα γράμματα  στην ιστορία της επιστήμης. Για τον θείο του, αυτά ήταν όνειρα ενός μικρού μη ανεπτυγμένου εγκεφάλου. Όμως αυτοί οι στόχοι ήταν επιτεύξιμοι και αυτό το γνώριζε πολύ καλά ο Τομ. Όμως ακόμη και ο ίδιος είχε αρχίσει να πιστεύει πως ήταν ένας ονειροπόλος. Πως ποτέ δεν θα έφτανε τον μακρινό του στόχο. Χωρίς να το είχε καταλάβει επηρεάστηκε από τον στενόμυαλο θείο του. Πλησίασε στο νερό και για να ξεχαστεί παρακολούθησε τα παιχνίδια που έπαιζε το νερό με το φως του φεγγαριού.

  Ξαφνικά ένοιωσε μια πολύ ισχυρή δύναμη να ελέγχει το δεξί μέρος του εγκεφάλου του και να τον καθοδηγεί να πέσει στν λίμνη, ενώ το αριστερό προσπαθούσε μάταια να τον αποτρέψει. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο νεαρός καταδύθηκε στην λίμνη με αστραπιαία ταχύτητα και αντί να συγκρουσθεί με τον πάτο της λίμνης, κατέληξε να «πετάει» σ’έναν υποθαλάσσιο ουρανό!

  Ξαφνικά έπεσε με πολύ δύναμη πάνω σε ένα γιγάντιο μανιτάρι και αυτό με την σειρά του τον εκτίναξε πολύ μακριά.Όμως ήταν πολύ τυχερός γιατί προσγειώθηκε σ’ένα δένδρο.Μόλις κατέβηκε από την πανύψηλη λεύκα που του έσωσε την ζωή, είδε μπροστά του ένα πολύ όμορφο σπιτάκι το οποίο έγραφε στην πόρτα «κα Χιονάτη και 7 νάνοι». Παραξενεμένος, χτύπησε το κουδούνι. Του άνοιξε μια κυρία πολύ όμορφη με μεγάλα, μαύρα μάτια και ίσια μαλλιά του ίδιου χρώματος. Ο Τομ την ρώτησε:
  -Εσείς είστε η κ. Χιονάτη?
  -Ναι, εγώ είμαι και εσείς πρέπει να είστε ο κ. Τομ Ουίλμπορ.
  -Μα … πως το ξέρετε?
  -Περάστε μέσα και θα σας εξηγήσω τα πάντα.

  Ο Τομ μπήκε στο σπιτάκι. Από έξω φαινόταν πολύ μικρό, μα από μέσα ήταν τεράστιο. Είχε επτά μικρά μπάνια και ένα μεγάλο, επτά μικρές κρεβατοκάμαρες και μια μεγάλη, ένα αχανές σαλόνι και μια τεράστια κουζίνα.

  Η Χιονάτη εξήγησε στον Τομ πως κάθε 4.500.002.012 χρόνια, μ’έναν μαγικό τρόπο ο πάτος της λίμνης Φέρι Τέιλ εξαφανίζεται για μια ημέρα, την 30^η Δεκεμβρίου και ένα άτομο έχει την ευκαιρία να επισκεφθεί τον πλανήτη Ανδρομέδα. Αν επιθυμεί μπορεί να γυρίσει στους δικούς του σε διάστημα εικοσιτεσσάρων ωρών. Αλλιώς πρέπει να περιμένει 4.500.002.012 χρόνια για να ξανανοίξουν οι πύλες για την επιστροφή στην Γη. Αδύνατον να ζήσει!
  -Δηλαδή μου μένουν τρεις ώρες για να επιστρέψω?
  -Ναι, είπε η Χιονάτη
  Τότε ο έξυπνος Τομ πήρε έναν σιδερένιο σωλήνα περιμέτρου τριών μέτρων και έφτιαξε ένα κανόνι χωρίς να βιάζεται γιατί υπολόγισε πως θα τα κατάφερνε. Μπήκε στο κανόνι και παρακάλεσε την Χιονάτη να ανάψει το φυτίλι.

  Τότε η Χιονάτη θυμήθηκε πως οι τρεις ώρες στην Ανδρομέδα αντιστοιχούν με τριάντα δύο χρόνια στη Γη. Πήγε να το πει στον Τομ αλλά ήταν πολύ αργά. ΜΠΑΜ! Ο Τομ είχε φύγει. Είχε περάσει στην Γη. Όταν επισκέφθηκε το σπίτι του θείου του, είδε ένα σπίτι ακατοίκητο, μισογκρεμισμένο. Φαντάστηκε πως μετακόμισε.

  Την επόμενη μέρα είδε πολλούς ανθρώπους να κατευθύνονται προς το νεκροταφείο. Ήταν περίεργος να μάθει ποιος πέθανε. Μα όταν πήγε σοκαρίστηκε. Η ταφόπλακα του νεκρού έγραφε: «Γουίλιαμ και Νικόλ Ουίλμπορ»