0 Κατάκτηση Πανελλήνιου Πρωταθλήματος

 Όπως είχα πει και στην τελευταία μου ανάρτηση προετοιμάστηκα πολύ καλά για το πανελλήνιο πρωτάθλημα και εξασκήθηκα υπερβολικά. Φαντάζομαι πως αναρωτιέστε γιατί τονίζω αυτές τις δύο λέξεις. Είναι και οι δύο ρήματα αλλά δεν είναι αυτό το κυριότερο κοινό στοιχείο. Το κυριότερο κοινό στοιχείο είναι πως τα χρησιμοποιώ και τα δύο στον αόριστο. Δηλαδή τώρα πια είμαι σπίτι και καμαρώνω το χρυσό μου μετάλλιο!!

Με σκορ 19-5, 6-1 και 5-3 είμαι πρωταθλητής Ελλάδος!!!! Όμως ας πάρουμε όλα τα πράγματα από την αρχή.Την πρώτη μέρα την πέρασα με τους συναθλητές μου και πολύ καλούς μου φίλους, τον Αλέξη, την Παναγιώτα και τον Θανασάκη. Μόλις φτάσαμε στον Βόλο, μία από τις ωραιότερες πόλης της Ελλάδας κατά την άποψη μου, πήγαμε για ζύγιση. Εγώ όπως και τα υπόλοιπα παιδιά δεν είχαμε άγχος για την ζύγιση γιατί δεν είχαμε φάει πολύ (Κάτι που δεν συνηθίζω). Όμως διψάσαμε πολύ γιατί κυριολεκτικά μάλλιασε η γλώσσα μας να εξηγούμε στον Θανάση πως δεν χρειάζεται να έχει τόσο άγχος για τους αγώνες. Εμείς τα λέγαμε εμείς τ' ακούγαμε! Τέλος πάντων. Μετά πήγαμε να φάμε σε ένα εστιατόριο στην εκπληκτική παραλία του...
Βόλου. Δυστυχώς έπρεπε να καταναλώσω υδατάνθρακες και έτσι αντί να κατευθυνθώ, με GPS την μύτη μου, σε ένα ωραιότατο γυράδικο, αναγκάστηκα να τρώω μακαρόνια! Μπορεί το φαγητό να μην άξιζε αλλά από γέλιο άλλο τίποτα! Μετά το δείπνο είδαμε την αυθεντική Αργώ  αραγμένη στο λιμάνι, με την οποία ο Ιάσονας (Jason μη ξεσηκώνεσαι δεν λέω για σένα) ταξίδεψε έως την μακρινή Κολχίδα!

 Την επόμενη μέρα ξύπνησα στις 6:30 η ώρα τα ξημερώματα γιατί έπαιζα πρώτο αγώνα. Πήγα στο στάδιο και άρχισα την προθέρμανση μου. Στις 9:00 έπαιξα τον πρώτο αγώνα. Αν και ο αντίπαλος ήταν καλός τεχνικά, μπόρεσα και έπαιξα ένα πολύ θεαματικό και ουσιαστικό παιχνίδι. Έτσι εξηγείται και το τόσο υψηλό σκορ. Στον δεύτερο αγώνα μπήκα στο τερέν  μουδιασμένος. Όταν άρχισα να παίζω καλά μία κόντρα με τέλειωσε! Τουλάχιστον έτσι πίστεψα. Δημιουργήθηκε αιμάτωμα δίπλα στο καλάμι και ουσιαστικά έπαιξα τον υπόλοιπο αγώνα κουτσός. Παρόλα αυτά όμως κατάφερα και πήρα τον αγώνα και την πρόκριση στον τελικό. Γνώριζα πολύ καλά όπως και δάσκαλος μου πώς αν έπαιζα στον τελικό το παιχνίδι που είχα συνηθίσει, δεν θα κρατούσα στα χέρια μου το χρυσό μετάλλιο ποτέ, λόγω του τραυματισμού μου στο αριστερό μου πόδι. Για αυτόν τον λόγο έστησα αρκετές παγίδες στέλνοντας τον αντίπαλο στο δεξί. Και ευτυχώς το μετάλλιο μου ανήκει!!!!!
Εδώ τα αποτελέσματα!