0 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

  Χαράματα 6ης Ιουλίου σηκώθηκα με την τσίμπλα στο μάτι ταξίδεψα 350 χιλιόμετρα έως το ορεινό Μπάνσκο, μόνο και μόνο για να δώσω μαζί με άλλα παιδιά δύο συναυλίες. Επίσης, η δεύτερη στο Μπάνσκο η οποία πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο, δεν εθεωρείτο συναυλία εφόσον παρουσιάσαμε μόνο δύο κονσέρτα του Vivaldi, το L' Estro Armonico για δύο βιολιά και το κονσέρτο για ένα βιολί σε Λα Ελάσσονα.

 Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όπως σας είπα ξύπνησα πολύ νωρίς... Με συγχωρείτε...

Πάρα πολύ νωρίς για τα δικά μου δεδομένα και έπειτα άρχισε το, όσο να 'ναι μακρύ ταξίδι μας. Από τα τοπία της Ελλάδας και την ομορφιά της τίποτα δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση! Το μόνο που μου άρεσε, ήταν ένα φοβερό μπουγατσάδικο έξω από την Καβάλα με εκπληκτική μπουγάτσα με κιμά και ένα επίσης φοβερό παγωτατζίδικο με χύμα παγωτά στην Δράμα.

 Στην Βουλγαρία όμως, έπαθα κυριολεκτικά "την πλάκα της ζωής μου" από τον καταπράσινο θόλο που απλώνονταν πάνω από τα κεφάλια μας, ο οποίος επέτρεπε μόνο σε κάποιες απειροελάχιστες ακτίνες του ηλίου να διεισδύσουν μέσα σ' αυτόν! Ήταν κάτι το αξιοθαύμαστο!

 Έπειτα από τέσσερις-πέντε ώρες φτάσαμε επιτέλους στο ξενοδοχείο. Έτσι χαλάρωσα λίγο και σκέφτηκα πώς όλη την υπόλοιπη μέρα μου θα ήμουν ελεύθερος να την διαχειριστώ όπως ήθελα εγώ… Αμ δε! Από τις πεντέμισι ως τις δέκα και μισή πρόβα! Το φαντάζεστε; Όμως στο τέλος δικαιωθήκαμε. Πήγαμε σ’ ένα ωραιότατο ελληνικό εστιατόριο και φάγαμε τον αγλέουρα… Συγνώμη… έφαγα τον αγλέουρα.  Έτσι πέρασε η πρώτη μέρα.

  Η δεύτερη μέρα ήταν η πιο κουραστική απ’ όλες! Ξυπνήσαμε οκτώ η ώρα το πρωί για να φάμε πρωινό και έπειτα κάναμε τέσσερις ωρίτσες πρόβα. Από τις 10 έως τις 2 η ώρα. Έπειτα κατά τις 3 παρά τέταρτο αναχωρήσαμε για Σόφια. Η Σόφια για πρωτεύουσα μιας χώρας δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Παντού έβλεπα ετοιμόρροπα σπίτια της κομμουνιστικής περιόδου και λιθοστρωμένους δρόμους! Όμως όσο πλησιάζαμε στο κέντρο της πόλης, τα σπίτια ήταν πιο καλοφτιαγμένα και όμορφα και οι δρόμοι κατασκευασμένοι από πιο σύγχρονα υλικά. Την μεγαλύτερη εντύπωση μου έκαναν οι μεγαλοπρεπείς και επιβλητικές εκκλησίες στο κέντρο της πόλης αλλά και ένα ωραιότατο φαστφουντάδικο το Subway. Έπειτα άρχισαν οι πρόβες στην «Αίθουσα του Λαού» όπου έχουν παίξει οι πιο διάσημοι καλλιτέχνες όπως ο Jascha Heifetz,  ο Richter και πολλοί άλλοι. Έπειτα κατά το απογευματάκι παίξανε οι ακόμα σπουδαιότεροι καλλιτέχνες. Εμείς!

Την επόμενη μέρα δεν έγινε κάτι το αξιοσημείωτο. Απλά έγινε μια μικρή συναυλία στο ξενοδοχείο το βράδυ.

Και την επομένη ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία και θα ήθελα να την ξαναζήσω αλλά και η Αλεξανδρούπολη μας περίμενε. Έτσι κάναμε την ίδια ακριβώς διαδρομή όπως και στην 2^η και 3^η παράγραφο απλά αντίστροφα με μόνη διαφορά ότι ακούγαμε Γαλάνη, Αλεξίου, Αρβανιτάκη, Γαϊτάνο και Θαλασσινό σε όλη την διαδρομη.