26/4/13

0 Το κυνήγι του θησαυρού!

-Ντέιβ, πως πάει η δουλειά, ρώτησα κουρασμένα και μ'ένα ύφος αγανακτισμένο
-Απ'το πρωί σκάβουμε και το μόνο που βρήκα είναι ένας χαζοπάπυρος και μερικά κόκαλα. Βαρέθηκα πια! Δέκα μήνες και τίποτα το σημαντικό δεν έχει βρεθεί. Άμμος, άμμος και πάλι άμμος. 
- Κοίταξε καθόλου στον πάπυρο?
- Τι να κοιτάξω μωρέ, λες και θα καταλάβω τίποτα; είπε νευριασμένα ο Ντεϊβ .
Άκου " Στην αρχή Α...... τομ΄ς... αμέσων του ...ιο νε.."Βγάζεις νόημα? Αν ναι, ρίξε μια φωνή, θα είμαι στη σκηνή. Αύριο ξημερώματα φεύγουμε. Γυρίζουμε Εδιμβούργο, είπε και πέταξε τον πάπυρο στο χώμα.

   Με τον Ντεϊβ ήμασταν φίλοι από το δημοτικό. Γνωριστήκαμε στην Α τάξη και από τότε Ντεϊβ και Νάιτζελ ήταν ένα. Αν και εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες ταιριάζαμε απίθανα. Επιβεβαιώναμε τον κανόνα" τα ετερώνυμα έλκονται"! Συμπληρώναμε ο ένας τον άλλο! Ο Ντεϊβ απολάμβανε την παρέα των κοριτσιών ενώ εγώ μελετούσα μαθηματικούς τύπους. Όπου κι αν έβλεπες ποδοσφαιρική ομάδα , ο Ντεϊβ πρώτος-πρώτος με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο και το 10άρι να στολίζει την φανέλα του. όμως όποιος ήθελε ένα 20άρι να ομορφαίνει το γραπτό των μαθηματικών, με παρακαλούσε για ιδιαίτερα μαθήματα.

  Αλλά στο λύκειο τα πράγματα άλλαξαν απότομα. Ο γυναικείος πληθυσμός παράτησε τον Ντεϊβ και άρχισε να ασχολείται με πιο ουσιώδη πράγματα, όπως η μελέτη εξισώσεων του Euler  ή τα σύνολα και την θεωρία των παιγνίων του J. Nash. Έτσι για μένα ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να προσελκύσω το άλλο φύλλο με τις μαθηματικές μου ικανότητες. Γι'αυτόν τον λόγο, σιγά-σιγά η φιλία μας άρχισε να φθείρει. Έτσι από κολλητοί γίναμε καλοί φίλοι και έπειτα απλά γνωστοί. 

  Όπως είχαμε και κάτι κοινό. Και οι δύο είχαμε έναν κοινό στόχο. Να ανακαλύψουμε έναν θησαυρό που θα μας οδηγούσε στα πλούτη και στη δόξα. Πολλές φορές ονειρευόμουν πως κολυμπούσα σε ένα χρυσαφί ωκεανό από χρυσά περιδέραια, Σουηδικές κορώνες, Αγγλικές λίρες, καταπράσινα σμαράγδια και εκατοντάδες ζαφείρια που σου θάμπωναν τα μάτια. Αλλά όταν ξυπνούσα από τον βαθύ μου ύπνο, το μόνο που μου θάμπωνε τα μάτια ήταν το φως του ήλιου που εισχωρούσε βίαια στο δωμάτιό μου.

   Όμως ας επιστρέψουμε στην αναζήτηση του μοιραίου θησαυρού που πήρε βάναυσα τόσα χρόνια από την μικρή ζωή μου......(Εδώ κουράστηκα. Η συνέχεια της ιστορίας αργότερα)


Αρχειo αναρτησεων του site