0 Αριστεία στην Ελληνική Εκπαίδευση

Χαιρετισμός του Γενικού Γραμματέα της ΕΜΕ , Δρ. Μανώλη Κρητικού , στην Ημερίδα "Αριστεία στην Ελληνική Εκπαίδευση : Αφηγήσεις μαθητών με διακρίσεις σε επιστημονικές Ολυμπιάδες"

Αγαπητοί Κυρίες και Κυρίοι , Αγαπητά παιδιά

    Σήμερα ζούμε μία κρίσιμη περίοδο για την χώρα και όλοι έχουμε μεγάλη ευθύνη να μην την αφήσουμε να οδηγηθεί σε μαζική απελπισία και απογοήτευση. Η χώρα μας έχει  ανεξάντλητες αρετές και πλεονεκτήματα με πολλά παραδείγματα από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα, σε όλες τις δύσκολες περιόδους ο  ελληνισμός ήταν πάντα εκεί, καινοτόμος και

0 Σοφές κουβέντες...

Η κα Ελένη Μήτσιου προλογίζει το βιβλίο του κου Σωκράτη Ρωμανίδη" με τις παρακάτω μεστές από περιεχόμενο κουβέντες"

 Από το 1973 ήδη, ο Morris Kline, εκφράζοντας εύστοχα την απορία της παγκόσμιας μαθηματικής κοινότητας μπροστά στα επώδυνα αποτελέσματα της κυριαρχίας των "Νέων μαθηματικών" στην εκπαίδευση, αναρωτιόταν "Γιατί δεν μπορεί να κάνει πρόσθεση ο Γιάννης". Εκείνος ο Γιάννης μεγάλωσε, έκανε οικογένεια και τα παιδιά του πήγαν στο σχολείο και -ενδεχομένως- ούτε αυτά μπορούν να κάνουν πρόσθεση. Η διερεύνηση των αιτιών για τον μαθηματικό αναλφαβητισμό των μαθητών είναι σημαντική -συχνά όμως αγνοείται το ενδεχόμενο ο (κάθε) Γιάννης να μην θέλει να μάθει! Και, φυσικά, αυτή η συζήτηση γίνεται εις βάρος του Γιάννη που θέλει!

Ας δούμε, λοιπόν, την περίπτωση αυτού του μαθητή: τον χρησιμοποιούμε στην τάξη για να δώσει τη σωστή απάντηση μόνον όταν οι υπόλοιποι δεν μπορούν. Κατά βάση τον αγνοούμε, δίνοντας ευκαιρίες για συμμετοχή στους αδύναμους μαθητές. Πηγαινοέρχεται από και προς το σχολείο με την αίσθηση ότι δεν του προσφέρει τίποτα.

Τα παιδιά αυτά υφίστανται έναν ιδιότυπο ρατσισμό. Αντί να αντιμετωπίζονται θετικά, ως προικισμένα άτομα, που πρέπει να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους, αφήνονται μόνα στον παράξενο κόσμο τους!

Πρέπει να προσφέρουμε πνευματική τροφή, στους μαθητές αυτούς, με πλήρη συναίσθηση ότι αποτελούν το μέλλον, την επένδυση της χώρας. Ο κόσμος στον οποίο θα ζήσουν κινείται με γρήγορους ρυθμούς -δεν πλήττει!

Στην κατεύθυνση της προσφοράς στα ταλαντούχα παιδιά, παραδίδουμε στην κυκλοφορία τα βιβλία "Μαθηματικοί Διαγωνισμοί και Ολυμπιάδες Ε' και Στ' Δημοτικού" των εξαίρετων συναδέλφων Σωκράτη Δ. Ρωμανίδη και Έφης Ν. Γυριχίδου, τους οποίους και ευχαριστώ, γιατί επέλεξαν τη "Μαθηματική Βιβλιοθήκη" για την έκδοσή τους.

Η ποικιλία του υλικού και η σοβαρότητα των λύσεων φαίνεται από το πρώτο φυλλομέτρημα. Αυτό που δεν βλέπει άμεσα ο αναγνώστης είναι η προσπάθεια που έγινε να μην πνιγεί η αυτενέργεια των μαθητών. Σε αρκετές περιπτώσεις, άφησαν εν γνώσει τους χώρο στο παιδί για να βρει διαφορετική, ίσως και πιο έξυπνη λύση από αυτή που παρουσιάζουν!

Εύχομαι στους μικρούς μας αναγνώστες "καλή ανάγνωση!"
Ελένη Μήτσιου

0 Επιτυχία του Ορέστη στα Μαθηματικά

Στην επιτυχία του Ορέστη στις Πανελλήνιες εξετάσεις "Θαλής" της Μαθηματικής Εταιρείας αναφέρθηκαν αρκετά blogs, όπως το gatzoli ο αχόρταγος το ethraki το palo το evros.e-citymap και άλλα. Του εύχομαι καλή επιτυχία και στον Ευκλείδη, γνωρίζοντας την μεγάλη προσπάθεια που έχει καταβάλλει!

 

0 Κηφηνείον “H Ωραία Ελλάς”

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως – Φιλολόγου – Ιστορικού

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η …εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές…

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι’ αυτό τουμπάραμε… Κάποτε, ακόμη κι από...